สมณศักดิ์ของพระสงฆ์ คือ ยศหรือบรรดาศักดิ์ที่พระมหากษัตริย์ทรงพระราชทานแก่พระสงฆ์ผู้ประพฤติดี ปฏิบัติชอบตามพระธรรมวินัย มีความรู้แตกฉานในพระไตรปิฎก ทำคุณงามความดีแก่สังคม ประเทศชาติและพระพุทธศาสนา เพื่อเป็นการยกย่องเชิดชูเกียรติ เป็นขวัญและกำลังใจแก่พระสงฆ์ ให้ดำรงมั่นในการบำเพ็ญประโยชน์แก่ชาติ ศาสนาและเป็นกำลังในการสืบทอดพระพุทธศาสนาให้เจริญยิ่งๆขึ้นไป สัณนิษฐานว่ามีมาแต่ก่อนสุโขทัยเป็นราชธานีคือก่อนการรับเอาลัทธิลังกาวงศ์จากประเทศศรีลังกาจะเข้ามาเสียอีก จากนั้นเริ่มนิยมภายหลังรับเอาลัทธิลังกาวงศ์เข้ามา(ตั้งแต่ช่วงปลายพุทธศตวรรษที่19 ) และเป็นที่ปรากฏเรื่อยมาทั้งในสมัยกรุงศรีอยุธยา กรุงธนบุรีจวบจนสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ ซึ่งในสมัยรัชกาลปัจจุบัน ทรงมีพระราชนิยมที่ทรงถือเป็นพระราชประเพณีในการพระราชทาน สถาปนาแต่งตั้งและเลื่อนสมณศักดิ์ ในโอกาสดังนี้ 1.วโรกาสปกติ คือเนื่องในพระราชพิธีเฉลิมพระชนมพรรษา 5 ธันวาคมของทุกปี 2.วโรกาสพิเศษ คือเนื่องในวโรกาสพิเศษอันเป็นมหามงคลเช่น ทรงครองสิริราชมบัติ ครบ50ปี(10มิถุนายน2539) วันเฉลิมพระชนมพรรษาสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถทรงเจริญพระชนมพรรษาครบ 5รอบ 60พรรษา(วันที่12สิงหาคม2535 ) ครบ6รอบ 72พรรษา(วันที่12สิงหาคม2547) เป็นต้น ในวโรกาสพิเศษเหล่านี้ จะทรงพระกรุณาโปรดเกล้าแต่งตั้งและเลื่อน สมณศํกดิ์แด่พระสงฆ์เป็นกรณีพิเศษ
คัดลอกจากข้อเขียนของพระมหานิรุตต์ ฐิตสํวโร
วันที่: Thu Nov 21 13:36:44 ICT 2024
|
|
|